दीपेन्द्र चौहान, वीरगन्ज। वीरगन्ज कारागारमा रहेका कैदीहरुको लागि सरकारले उपलब्ध गराउने राशनको चामल कारागार प्रशासनका अधिकारी र नाइकेको मिलोमतोमा बिक्री भइरहेको रहस्य खुलेको छ । बिहान–बिहानै कैदीहरुको लागि किनिएर खाद्य संस्थाबाट ल्याएको सोना मसुलीको चामलको बोरा प्रशासन र नाइकेहरुले आफना नजदिकका मान्छेहरु मार्फत कारागारको मुख्यद्वारबाटै बजारमा बिक्रिका लागी पठाउने गरेक छन् ।
जेल प्रशासन र नाइके नजिकका ब्यक्तिहरुले साइकल र मोटरसाइकलमा लोड गरी २५ किलोको चामलको बोरालाई लैजाने गरेको सधै देखिने कारागार परिपरिका स्थानीय बताउँछन् । कारागारमा रहेका एक हजार ९१ कैदी बन्दीको लागि आउने राशनको चामल कैदीलाई थोरै दिने गरिन्छ । बाँकी रहेको राशन बिक्रि हुँदै आएको छ । सरकारले एउटा कैदीलाई बिहान बेलुका गरी दुई छाक खानाको लागि सात सय ग्राम चामल र तरकारी मसला खर्चको लागि दैनिक ४५ रुपैंया दिने गरेको छ ।
सरकारले कैदीहरुको लागि दिने राशनको चामल, तरकारी र मसाला खर्चको नगद लाई जेलका नाइके शेख सफीक अहमदले कारागार भित्र मेष संचालन गरी कैदीहरुलाई तिनीहरुको हिस्साको चामल नदिने र आफ्नै मेशबाट खाना खुवाउने गरेको बताइएको छ । सरकारले चामलको साथै प्रत्यके दिन उपलब्ध गराउने एउटा कैदीलाई ४५ रुपैया समेत कैदीहरुले पाउन सकेका छैनन् ।
वीरगन्ज कारागार प्रमुख गणेश प्रसाद आचार्यले जेलबाट कुनै कैदीले बाहिर राशनको चामल लैजाने गरेको कुरा आफूलाई थाहा नभएको भन्दै बचाउ गरे । कारागारबाट दुई क्वीन्टल बढी राशनको चामल साइकल र मोटरसाइकलमा लोड गरि बाहिर लगेको दृश्य फोटोमा देखिन्छ । जेलका नाइके रहेका शेख सफी अहमदले जेल भित्र रहेका एक हजार ९१ जना कैदी बन्दीले दैनिक पाउने चामल मध्ये कम दिने र दैनिक एक सय ५० किलो देखि दुई सय किलो सम्म कारागारबाटै बिक्री गर्ने गरेका कुरा जेल भित्र रहेका कैदीहरुले बताए ।
कारागारलाई पहिला नेपाल प्रहरीले सुरक्षा दिने गरे पनि मधेस आन्दोलन शुरु भएपछि नेपाली सेनाले समेत अहिले सुरक्षा दिने गरेको छ । तर, कारागारको ढोका बाटै विक्रि हुने चामलको बोरा कसैले देख्दैनन् । कारागारले कार्तिक महिनाको लागि मात्रै खाद्य संस्थाबाट कैदीहरुलाई रासनको चामल वितरण गर्नको लागि चार हजार प्रतिक्विन्टलको दरले एक सय ५० क्वीन्टल चामल खरिद गरी ल्याएको कारागार प्रशासन आफै बताइरहेको छ ।
सुरक्षामा खटेका सेनाका जवानसंग कारागारबाट राशनको लागी ल्याएको चामल किन बाहिर लैजान दिनु हुन्छ भन्दा ती सुरक्षाकर्मीले चामलको बोरा रोक्दा जेलका अधिकारी र नाइकेले लैजान दिनुस भन्ने गरेकाले हामीहरुले लैजान दिने गरेको कुरा बताए । नाइके अहमदले जेलभित्रै किराना पसल, नास्ता, तरकारी पसल र चिया पसल लगायतका व्यवसाय गरी कैदीहरुलाई मूल्य भन्दा तेब्बर महंगोमा समानहरु बेच्ने गरेको कैदीहरु बताउछन ।
बाहिरबाट तरकारी लगायत अन्य बस्तु मगाउँदा नाइके र प्रशासनले बाहिरी बजारबाट खरिद गरिएका तरकारी लगायतका समानहरु जेलभित्र पस्न नदिने र नाइकेले आफै बजारबाट किनेका कारागारमा ल्याउने तरकारी, किराना समान, मासु लगायतका समानहरुमा मनोमानी रकम असुल्ने गरेको र सोको भागबन्डा दामासाही रुपले स्थानीय प्रशासन देखि कारागार विभागका महानिर्देशक सम्म पुग्ने गरेको गुनासो पीडित कैदीहरुको छ ।
कारागार प्रमुख आचार्यले कारागार भित्र हतपत्ती सुरक्षाकर्मी र प्रशासन नजाने गरेकोले भित्र के भइरहेको छ भन्ने आफूलाई थाहा नहुने लाचारी जवाफ दिए । जेलर स्वयं जेलभित्र जान नसक्ने स्थिति कस्ले सिर्जना गरेको हो भन्नेबारे अनुमान लगाउन सकेत सकिँदैन । जेलरले झुट बोलिरहेका छन् वा नाइके शेख सफी अहमद ठूलो शक्तिकै आडमा यी सब गरिरहेका छन्–यसबारे अनुसन्धान कस्ले गर्ने
