कराँची। सायना सात वर्षकी थिइन्, एक दिन आफ्नो हजुरबुबासँगै बजार गइन् र एक विशेष क्षणमा जब उनको ध्यान विचलित भयो, उनको अपहरण गरियो र धेरै वर्षसम्म पनि पत्ता लागेन।
'मलाई अझै पनि याद छ उसले पहेँलो फ्रक लगाएको [दुर्भाग्यपूर्ण घटना भएको दिन] थियो। अर्को दुई वर्षसम्म हामीले उनलाई खोज्यौँ र हरेक बच्चामा देख्यौँ। उनी बेपत्ता भएपछि उनका हजुरबुवा एक रात पनि राम्रोसँग सुत्न सकेनन्। उनको मृत्यु भएको रात, सायनाले खेलाउने पुतलीलाई हातमा समातेका थिए,' उनकी आमा क्यानत बीबीले डनलाई बताइन्।
परिवारले अन्ततः साइनालाई पन्जाबको सादिकाबाद सहरमा दासीको रूपमा काम गरिरहेको भेट्टायो। उनको शरीर दागले छोपिएको थियो। यो स्पष्ट थियो कि उनी शारीरिक दुर्व्यवहारबाट गुज्रिएको थिइन्।
'राक्षसहरूले उनको बाल्यकाल लुट्यो। उनी अझै पनि रातमा सुत्न सङ्घर्ष गर्छिन्,' साइनाका बुबा अत्ताउल्लाहले डनलाई भने।
अझ डरलाग्दो विवरणहरू सिक्ने डरले परिवारले उनलाई मेडिकल चेकअपमा राख्न आग्रह गरे। एक शक्तिशाली व्यक्तिको घरमा साइना बालश्रममा संलग्न हुन बाध्य भइन्। उनले भाँडा सफा गर्ने र भाँडा माझ्ने जस्ता घरायसी कामहरू गर्न आफूलाई कसरी बाध्य पारियो भन्ने कुरा सुनाइन्।
हरेक बिहान सबेरै उनी आफ्नो कर्तव्यहरू सुरु गर्न बाध्य भइन्, जुन उमेर-उपयुक्त जिम्मेवारीहरू भन्दा पर बढेको थियो। 'म पुतली घरसँग खेल्न चाहन्छु, र मेरो नानासँग पहिले जस्तै प्रार्थना गर्न जान्छु, तर उहाँ अब छैनन्, म हरेक दिन उहाँको लागि प्रार्थना गर्छु,' नौ वर्षीया सायना भन्छिन्।
युनिसेफ र बालबालिकाका लागि काम गर्ने अन्य संस्थाहरूको अनुमानले पाकिस्तानमा करिब ३.३ मिलियन बालबालिका बाल श्रमको फन्दामा फसेका छन् - कोभिड-१९ महामारीले बढाएको सङ्कट जसले धेरै परिवारहरूलाई गरिबीको रेखामुनि धकेल्यो।
बाल अधिकारसम्बन्धी राष्ट्रिय आयोगको तथ्याङ्कले बालश्रममा बाध्य भएका बालबालिकामध्ये ६९.४ प्रतिशत कृषि क्षेत्रमा, १९.७ प्रतिशत विभिन्न सेवामा र बाँकी १०.९ प्रतिशत उद्योगमा कार्यरत रहेको देखाउँछ।
यी तथ्याङ्कहरूले आर्थिक कठिनाइहरू, बाल श्रम, र पाकिस्तानमा कमजोर बालबालिकाहरूले भोगेका विभिन्न प्रकारका दुर्व्यवहारहरू बीचको पीडादायी अन्तरक्रिया प्रकट गर्दछ।
