स्विडेनको एक सानो गाउँमा किसान परिवारमा एक बालकको जन्म भयो । एक गरिब परिवारमा जन्मेको ती बालकको नाम थियो इंग्वार केम्पमर्ड । इंग्वार २३ मार्च १९२६ मा जन्मिएका थिए । जुन समय स्विडेन इतिहास मै ठुलो गरिबी र दुःखबाट अघि बढ्दै थियो । त्यस बेला स्विडेनको अर्थतन्त्र एकदमै नराम्रो थियो।

इंग्वारका बुबा एक किसान थिए । उनी आफ्नै जग्गामा खेती गर्थे र आफैँ र परिवारको पालन पोषणका लागि अन्न र तरकारीको खेती गर्थे। उनको घर पनि खेतको जमिनमा थियो। घरको अन्य खर्च चलाउन इंग्वारका बुबा प्राय जङ्गलमा जान्थे । त्यहाँबाट उनी राम्रो गुणस्तरको काठ काट्थे र बजारमा बेचेर केही पैसा कमाउँथे। 

जब इंग्वार केही ठुलो भए उनी पनि आफ्नो आमाबुबासँग खेतमा केही काम सहयोग गर्न थाले। यसरी सम्पूर्ण परिवारले धेरै मेहनत गरे।

यस पछि, जब इंग्वार ५ वर्षको भए उनी स्कुल मा भर्ना भए। जसमा केही महिना पछि इंग्वारलाई डिस्लेक्सिया नामको रोग रहेको थाहा भयो। जस कारण पीडितले पढ्न र बुझ्नमा कठिनाइ हुन्छ। इंग्वारका बुबा छोराको ढिलो उठ्ने बानी र डिस्लेक्सियाका कारण चिन्तित थिए। जसले गर्दा उनी प्राय इंग्वारलाई रिसाएर भन्थे तिमि ढिलो सुत्छौ र ढिलो उठ्छौ त्यसैले पढाई मा पनि कमजोर छौ ।ं । यदि यस्तै रहने हो भने तिमिले जीवनमा केही गर्न सक्नेछैनौ ।

आफ्नो बुबाको यी शब्दले इंगवरलाई धेरै बिझ्थ्यो । इंग्वार आफ्नो बुबाको कुरालाई गलत साबित गर्न चाहन्थे र एक दिन उनले जिन्दगीमा केही ठुलो गरेर देखाउन । ढिलो उठ्ने बानीका कारण उनी प्रायः स्कुल ढिलो पुग्थे, जसको कारण मास्टरले उनलाई धेरै कराउँथे। मास्टर र बुबाको गालीपछि इंग्वारले अब आफ्नै बानी सुधार गर्ने एक दिन निर्णय गरे। मैले म सँगैका बच्चाहरू भन्दा धेरै पढ्नु पर्छ ताकि म उनीहरू सम्म पुग्न सक्छु। जस कारण इंग्वार बिहान ५:३० को अलार्म लगाएर प्रत्येक दिन उठ्न थाले ।

एक दिन बिहान अलार्म बजेन तर इंग्वर उठे । उनको अलार्म बिनै मेरो आँखा खोलियो। अब हरेक बिहान चाँडै उठ्ने बानी को कारण, इंग्वार लगनशीलता बढ्यो उनले डिस्लेक्सिया रोगलाई पनि हराउन सफल भए । 

६ वर्ष को उमेर देखि, इंग्वार अध्ययन र आफ्नो बुबा सँग काठ ल्याउन जङ्गल पनि गए। यद्यपि यो उनको खेल्ने कुद्ने उमेर थियो, तर उनको जिद्दीपनको कारण, उनलाई खेलमा कुनै रुचि थिएन। उनको दिमागमा अब एउटा मात्र धुन थियो, त्यो धुन केही ठुलो गर्ने थियो। जब इंग्वार आफ्नो बुबासँग जान्थे, उनी सडक बाट केही राम्रो काठको उठाउँथे । ती काठबाट कलम बनाएर स्कुलका बच्चाहरूलाई बेचेर उनी आफ्नो गोजी खर्च निकाल्थे। यीबाट इंग्वारले आफ्नो सानै उमेरबाट पैसा कमाउन सुरु गरे।

जब उनी ७ वर्षको भए, उनले आफ्नो बुबाले बनाएको तीन पाङ्ग्रे काठको साइकलमा मचिस बेच्न जान थाले । यसबाट उनी आफ्नो विद्यालयको खर्च जुटाउन सके । १० वर्षको उमेरमा, उनका बुबाले उनलाई एउटा साइकल दिए, जसमा उनी आफ्नो नजिकैको गाउँमा मचिस बेच्न थाले। एकै समयमा उनले माचिस स्टकम शहरको थोक पसलबाट किने धेरै सस्तो हुने थाहा पाए, उनले मानिसहरुलाई धेरै माचिस बेचे धेरै मुनाफा कमाउन सकिने सोचे।

त्यस्तै स्टोकोम शहरमा आफ्नो एक नातेदारको सहयोगमा, इंग्वारले धेरै माचिस मगाए । अब उसले पहिले भन्दा कम मूल्यमा यी माचिसहरु बेच्न सुरु गरे, यस तरीकाले, इंग्वारले सबै खर्च निकालेर पनि पैसा बचाउन थाले।

तर जब इंग्वार १२ वर्षका भए, यो आयबाट ठुलो कक्षाको खर्चहरू निकाल्न गाह्रो भयो। त्यसपछि इंग्वार आफ्नो आय बढाउनको लागी केही सजावटको सामान बेच्न सुरु गरे, साथ साथै बल पेन र पेन्सिल पनि बेच्न थाले ।

बल पेन बेचेर राम्रो मुनाफा हुन थालेसँगै इंग्वार थोक बाट बल पेन धेरै किन्न चाहन्थे तर उनीसँग किन्नको लागी पर्याप्त पैसा थिएन। तब इंग्वार बैङ्कबाट ६३ डलर को ऋण लिए । यही उनको जीवनको पहिलो र अन्तिम ऋण थियो। उनले आफ्नो सबै सामान भण्डारण गर्न एउटा सानो झोपडी बनाए। यसका साथसाथै, उनी आफ्नो बुबासँग जङ्गलमा जान्थे र निर्माणको लागी चाहिने काठ ल्याउन मद्दत गर्थे। तर यी सबै कुराको बाबजुद पनि उनले पढाई निरन्तरता दिए । 

तर २० वर्षमा इंगवारले आफ्नो पढाई छोडे। इंग्वार अब आफ्नो व्यापार गर्न चाहन्थे, जसको लागी अधिक समय दिन आवश्यक थियो । अहिलेसम्म, इंग्वार साइकलमा चारैतिर घुमेर म्याच र सजावटका वस्तुहरू बेचेर राम्रो जानकारी हासिल गरेका थिए । इंग्वार कम नाफामा धेरै व्यापार गर्न चाहन्थे । बिस्तारै, इंग्वार को यो रणनीतिबाट व्यापार राम्रो चल्न थाल्यो । यसपछि, फर्निचर जस्तै ठुलो वस्तुहरू इंग्वार को सूचीमा परे । बल पेन जस्ता साना आइटम सूचीबाट हटाइयो।

इंग्वार को नीतिका कारण प्रतिस्पर्धी पछि पर्दै गए जसको कारण अरूको माग घटेको थियो। इंग्वारको फर्निचर माग बढ्दो थियो । जसको कारण स्वीडिश फर्निचर कम्पनीले इंग्वार को कम्पनीलाई बहिष्कार गर्‍यो तर पनि उनी रोकिएनन् । 

इंग्वारले हार मानेनन्, उनी एक पोलिश आपूर्तिकर्ता बाट सामान लिन थाले। जुन उनी पहिलेको तुलनामा कम मूल्यमा प्रयोग गर्थे किनकि कच्चा माल र श्रम दुवै त्यहाँ धेरै सस्तोमा उपलब्ध थियो। यस पछि ती मानिसले अन्य देशहरू बाट धेरै यस्ता आपूर्तिकर्ताहरू खोजे जहाँ उनी धेरै सस्तो मा सामान पाउन सक्थे। इंग्वार आफ्नो फर्निचर ब्रान्डको नाम राखे आईकिया फर्निचर । नाम यहाँ कम्पनी को नाम हो।

अब इंग्वारले ती कम्पनीहरूलाई निशानामा बनाए जसले फेडेरेशनबाट उनको कम्पनी निकाले बन्द हुन्छ भन्ने सोच्दै थिए। सस्तो मूल्यका फर्निचरको कारण, इंग्वार फर्निचर को माग छिटो बढ्न थाल्यो। यो बढ्दो मागलाई ध्यानमा राखेर इंग्वारले १९५३ मा आफ्नो पहिलो शोरूम खोले। ६० को समयसम्म केही अन्य सहरहरूमा पनि आफ्नो शोरूम खोले। मानिसहरुलाई फर्निचरको आवश्यकता देखेर इंग्वार को दिमागमा फोल्डिङ फर्निचरको विचार आयो । जसको कारण, जब इंग्वार पहिलो पटक बजार मा यस्तो फर्निचर ल्याए यो फर्निचर मानिसहरू बिच धेरै लोकप्रिय भयो र त्यहाँ त्यसको ठुलो माग थियो।

यस पछि इंग्वारको व्यापार आगो जस्तै अझ छिटो फैलियो। चाँडै, इंग्वारले अन्य धेरै देशहरूमा आफ्नो व्यापार चलाउन थाले। यसरी पुरै युरोपमा इंग्वार फर्निचर धेरै धेरै मन पराइयो । यसपछि समानमाथिको कम मुनाफा र ज्यादा बिक्रीको रणनीति लिएर उनले मानिसहरूको आवश्यकता र माग अनुसार,धेरै प्रकारको गुणस्तरको फर्निचर बनाउन थाले, त्यो पनि कम मूल्यमा। यो पनि भनिएको छ कि जुन देशमा इंग्वारको फर्निचर शोरूम खोल्छ त्यहाँका स्थानीय फर्निचर बजार गिर्ने गरेको छ । 

यसको कारण इंग्वार फर्निचर राम्रो गुणस्तर र कम लागतमा पाइन्थ्यो । मानिसहरू गुणस्तर, डिजाइन र फर्निचर को मूल्य प्रति आकर्षित थिए । यसै कारण कम्पनी हेर्दा हेर्दै विश्व ब्रान्ड तथा लोकप्रिय भयो । 

एक बिरामी जब डिस्लेक्सियाको सिकार बनेका थिए, जसले आज गरेर आफूलाई सक्षम बनाए । आज उनको व्यापार धेरै देशहरूमा फेलिएको छ र लाखौँ मानिसहरूले रोजगारी पाएका छन् । पछि उनलाई विश्व चर्चित स्वीडीस कम्पनी आईकियाका मालिक भनेर चिनियो । उनको सम्पत्ति ६ अर्ब डलर बढी रहेको छ । उनको सम्पत्ति कुनै समयमा २६ अर्ब डलरसम्म पुगेको थियो । 

२७ जनवरी २०१८ मा ९१ वर्षको उमेरमा इंग्वारको निधन भयो । तर आज छोरा र नातिनीहरू उनको व्यवसायलाई सम्हालेका छन्। इंग्वार फर्निचर आईकियाको रूप मा परिचित छ।