काठमाडौं । चीनले केही स्थानमा राजनीतिज्ञहरूलाई प्रभाव पार्ने र पक्षधरताको खोजीमा प्रगति गरे पनि समग्र विश्वमा यसको लोकप्रियता घट्दै गएको छ। जुनको अन्त्यमा अमेरिकी अनुसन्धान कम्पनीले जारी गरेको तथ्यांकमा यो निष्कर्ष सार्वजनिक भएको हो ।

प्रतिवेदनका अनुसार हालै सार्वजनिक प्यू रिसर्च सेन्टरले गरेको सर्वेक्षणमा १९ वटा देशहरूमा मानिसहरूले संयुक्त राज्य अमेरिका र राष्ट्रपति जो बाइडेनलाई चीन र यसका राष्ट्रपति सी जिनपिङ भन्दा बढी अनुकूलताका साथ हेरेका छन् ।

यस्तै पूरै संसारमा प्रत्येक देशको सापेक्षिक प्रभावको धारणाको कुरा आउँदा पनि बढी जसो राष्ट्रहरुले अमेरिका भन्दा बढी चिनियाँ प्रभाव बढेको उल्लेख गरेका छन् ।

अष्ट्रेलियामा उदाहरणका लागि १४ प्रतिशत उत्तरदाताहरूले चीनप्रति सकारात्मक दृष्टिकोण राखेका छन् । यस्तै ५४ प्रतिशतले संयुक्त राज्य अमेरिकालाई सकारात्मक रूपमा हेरेका छन्। 

जापानमा झनै केवल १२ प्रतिशतले मात्रै चीनलाई सकारात्मक तरिकाले हेरेका छन् । जबकि ७० प्रतिशतले संयुक्त राज्य अमेरिलाई समर्थन गरेका छन् ।

दक्षिण कोरियामा १९ प्रतिशतले चीनको प्रशंसा गरेका छन् भने, ८९ प्रतिशतले संयुक्त राज्य अमेरिकाप्रति आशावादी महसुस गरेका छन् ।

दक्षिणपूर्वी एशियामा सिंगापुरमा ६७ प्रतिशत मानिसहरूले चीनलाई सकारात्मक रूपमा हेरेका छन् । संयुक्त राज्य अमेरिकालाई केवल ५१ प्रतिशतले मात्रै सकारात्मक तरिकाले हेरेका छन् ।

यस्तै मलेसियामा पनि ४४ प्रतिशतले संयुक्त राज्य अमेरिका र ६० प्रतिशतले चीनलाई मन पराएका छन्।

सर्भेमा सहभागी १९ देशका ६६ प्रतिशतले विश्व मञ्चमा चिनियाँ प्रभाव बलियो हुँदै गएको बताएका छन् भने अमेरिकाको बारेमा मात्र ३२ प्रतिशतले यस्तै बताएका छन् । 

चासोको कुरा के छ भने ३० वर्षभन्दा कम उमेरका मानिसहरूले ५० वर्षभन्दा कम उमेरका मानिसहरूको तुलनामा चीनप्रति बढी अनुकूल दृष्टिकोण राखेका छन्।

प्यू रिसर्च सेन्टरको यसअघिको अनुसन्धानले सन् २००८ देखि २० को अवधिमा चीनको लोकप्रियतामा उल्लेखनीय गिरावट देखाएको थियो। 

अष्ट्रेलियामा चीनप्रतिको अनुकूल दृष्टिकोण सन् २००८ मा ५२ प्रतिशतबाट २०२० मा मात्र १५ प्रतिशतमा पुग्यो भने प्रतिकूल मूल्याङ्कन ४० प्रतिशतबाट ८१ प्रतिशतमा पुगेको छ ।

जापानमा चीनप्रतिको सकारात्मक विचार ५५ प्रतिशतबाट ९ प्रतिशतमा गएको छ भने दक्षिण कोरियामा ६६ प्रतिशतले २४ प्रतिशतमा झरेको छ । 

टाढाको बेलायतमा पनि चीनप्रतिको नकारात्मक मनोवृत्ति १२ वर्षको अवधिमा १६ प्रतिशतबाट ७४ प्रतिशतमा पुगेको छ।

एसिया, युरोप र उत्तरी अमेरिकामा यस्ता विचार दोहोरिएका छन्। चीनले आफ्नो लोकप्रियता बढाउने प्रयास गर्दा पनि यो निकै उल्लेखनीय उपलब्धि हो।

कोभिड-१९ फैलाउनको लागि चीनको जिम्मेवारी अस्वीकार पक्कै पनि भावनामा परिवर्तनको एक घटक थियो ।

तर त्यहाँ चीनको ब्वाँसो योद्धा कूटनीति, राष्ट्रवाद, व्यापारिक झगडा, क्षेत्रीय विस्तारवाद, चीनको उइघुर एकाग्रता शिविर,  हङकङमा आफ्नो अधीनता जस्ता कारणहरुसमेत रहेका छन् ।