बुद्धका भाइ देवदत्तले सधैँ बुद्धलाई अपमानित गर्न चेष्टा गर्थे । बुद्ध कपिलवस्तु पुगेपछि धेरै शाक्य वंशी राजकुमारहरू उनका अनुयायी बने। तीमध्ये देवदत्त पनि एक थिए ।
केही समयपछि देवदत्तले पनि केही जादु शक्ति प्राप्त गरे । उनले त्यसको प्रदर्शन मगधका भावी सम्राट् अजातशत्रु समक्ष गरे । त्यहाँ उनी सर्पको टाउको भएको बच्चाको रूपमा देखा परे। त्यस बेलादेखि अजातशत्रुले उनलाई अत्यन्त आदरपूर्वक हेर्थे।
केही दिन पछि देवदत्त मगधबाट सङ्घमा फर्किए । तब उनले आफूलाई बुद्धभन्दा श्रेष्ठ घोषणा गरे र सङ्घको नेतृत्व गर्न चाहे। भिक्षुहरूलाई बुद्धबाट वञ्चित गर्नका लागि उनले बुद्ध बूढो भइसकेको बताए । तर भिक्षुहरूले उनको कुरा सुनेनन् । उनले बुद्ध र सङ्घ दुवैलाई द्वेष राख्न थाले।
निराश भएर उनी फेरि मगध फर्किए र अजातशत्रुलाई महाराजा बिम्बिसारको हत्या गर्न प्रेरित गरे । किनभने बिम्बिसारले बुद्ध र बौद्धहरूलाई प्रशस्त आश्रय दिने गरेका थिए। प्रारम्भिक चरणमा बिम्बिसारलाई मार्ने उनको योजना सफल हुन सकेन । त्यसैले उनले बुद्धको हत्या गर्न सोह्र जना धनुधरिलाई पठाए । तर बुद्धको व्यक्तित्वबाट प्रभावित भएर सबै अनुयायी बने ।
रिसाएर देवदत्तले गृघकूट पहाडको चुचुरोबाट बुद्धमाथि एउटा ढुङ्गा प्रहार गरे, जसलाई पहाडबाटै निस्किएका दुई वटा ठुला ढुङ्गाले बाटोमा रोके ।
देवदत्तको रिसको सीमा रहेन। एक दिन उनी मगधराजको अस्तबलमा गए । एउटा विशाल हात्ती नालागिरीलाई ताडी पिएर बुद्धको आगमनको बाटोमा पठाए । नालागिरीको आगमनले सडकमा आतङ्क मच्चायो र मानिसहरू जताततै भागे। त्यही समय बुद्ध पनि त्यहाँबाट जाँदै थिए । त्यही बेला एक जना डराएकी महिला आफ्नो बच्चालाई हात्तीको अगाडि छोडेर भागिन् । नालागिरिले बालकलाई कुल्चनका लागि खुट्टा उठाउँदा बुद्ध उनको अगाडि उभिए। उनले हात्तीको टाउकोमा थपथपाए । बुद्धको स्पर्शले नाला गिरि उनको अगाडि घुँडा टेकेर बस्यो।
नाला गिरि हात्तीको यो घटनाले देवदत्तलाई मगधमा निकै अप्ठेरो भयो र उनले तुरुन्तै शहर छोडेर भागे।
