-
-
-
-
हो, म यतिबेलै सम्झन्छु
बालापनको झझल्को
घरमा भरिएको मकैको घोगा
खेतमा लहलहै झुलेको धानका बाला
दिनभरिको कामबाट थाकेर
घर पुगेका बाको मुहार ।
यसपालि दशैँको गर्जो कसरी टार्ने भनेर
आमासँग कुरा गरिरहेको दृश्य
आमाको कानको शोभा बढाएका
ढुङ्री र गलाको तिलहरी
बाँडा कहाँ बन्धक राखेर
दशैँको गर्जो टारेको व्यथा ।
एक भारी लुगाको कुम्लोसँग ऋणको कुम्लो बोकेर
देखावटी मुस्कानमा बा घर आएको क्षण
नयाँ लुगा पहिला सिलाउन हामीले गरेको हानथाप
नयाँ लुगा लगाएर पूरै गाउँ घुमेको क्षण ।
हामी रोइदिन्थ्यौँ
बाले मुठ्ठी चिउरा दिएर फकाउँदा
हामी दङ्ग परेर खुशीले उफ्रिन्थ्यौँ
बा कसरी दशैँको रिन तिर्ने भनेर छट्पटिँदा ।
हो, म यतिबेला यस्तै बाल्यकालको सम्झनामा हराउने गर्दछु
मन आनन्दित पनि हुन्छ
र, सँगै सम्झँदा बाले बोकेको
पीडाको भारी पहाड
थामिनसक्नुको बोझिलो लाग्छ ।
अहिले म सोच्दछु
बा महान् हुनुहुँदो रहेछ
आफ्नो दुःख लुकाएर हामीसँगै हाँस्नुहुन्थ्यो
हामीसँगै रमाउनु हुन्थ्यो
हाम्रो खुशी खोज्न आफू दुःखका पहाड बोकेर डुल्नुहुन्थ्यो
दुःखका पहाड बोक्दा बोक्दै
एकदिन सालिक हुनुभयो हाम्रा बा !
बासँगै बिलायो थकानले थिचेको दिक्दारी
अनि सन्तानको मुस्कानले उज्यालिएको अलिकति खुशी
घरको आँगनबाट ।
यतिबेला सम्झन्छु बाको महानता
र, अहिले म आफैँ बा भएर छोरासँग आफ्नो खुशी बाँड्दैछु
उनको हरेक खुशीमा रमाएको छु
मायाको तलतल मैले मेटेको छु
बा हुनुको महत्व बुझेको छु ।
तर किन किन हरेक चाडपर्वको पूर्वसन्ध्यामा
बालापनको झझल्को ताजा बनेर
अगाडि ठिङ्ग उभिन्छ
अनि मेरा बाको धुमिल बन्दै गएको तस्बिरले
मलाई हेरिरहेको हुन्छ ।
