बेइजिङ। जर्मन विदेशमन्त्री एनालेना बेरबकले चिनियाँ राष्ट्रपति सी जिनपिङलाई 'तानाशाह' को रूपमा उल्लेख गरेका छन्। यसबारे बेइजिङले जर्मन राजदूतलाई बोलाएर सार्वजनिक रूपमा गुनासो गरे। यो केवल गुनासो मात्र थिएन, चीनको नाजुकता र यसको विश्वव्यापी अधिनायकवादी आकाङ्क्षाहरूको विरोधाभासी प्रकटीकरण थियो।
चिनियाँ कम्युनिस्ट पार्टीले आफ्नो नेताको विदेशीको वर्णनको बारेमा कम चिन्तित हुने र चीनले सामना गर्ने धेरै चुनौतीहरू: सुस्त अर्थतन्त्र, दिगो ऋण, आवासीय ढुवानी, स्थानीय भ्रष्टाचार, सङ्कुचित र असन्तुलित जनसङ्ख्या, ठूलो सङ्ख्यामा चिन्तित हुने कल्पना गर्न सक्छ।
ती घटनाक्रमले सीसीपीको वैधानिकतालाई खतरामा पारेको छ। बेइजिङले बेरबकको भाषणमा यति कठोर प्रतिक्रिया देखायो किनभने सीसीपीलाई, पार्टी लाइनको विरोधाभासले यसको शासनको वैधतालाई चुनौती दिन्छ।
कथित आलोचनाप्रतिको अति संवेदनशीलतामा चीन तानासाहहरूमध्ये अनौठो छैन। तर यो स्केल, आर्थिक शक्ति र महत्त्वाकाङ्क्षाको सन्दर्भमा फरक छ। यो जताततै बोली नियन्त्रण गर्न चाहन्छ।
निस्सन्देह भ्लादिमिर पुटिनले सकेमा त्यसरी नै काम गर्नेछन्, तर रुससँग चीनको बजार शक्ति र बजेटको अभाव छ। किम जोङ-उन र इरानी मुल्लाहरू स्पष्ट रूपमा विदेशबाट कुनै पनि आलोचनाको सामना गर्छन्, तर यसको बारेमा धेरै गर्न सक्दैनन्।
बेइजिङले विदेशी भाषणलाई दबाउनका लागि व्यापार बहिष्कार, दण्डात्मक शुल्क, जरिवाना, चीनमा विदेशी कम्पनीको कार्यालयमा छापा मार्ने र अनुसन्धान गर्ने, भिसा रद्द गर्ने, मुद्दा दायर गर्ने, साइबर आक्रमण, अनलाइन उत्पीडन, बाहिरिने प्रतिबन्ध, गिरफ्तारी, नजरबन्द र लामो जेल सजायतस्था सर्तहरू रहेका छन्।
वास्तवमा चिनियाँ शासनले जानाजानी अस्पष्ट छोड्छ। यद्यपि, व्यवहारमा र बोलीमा भने फरक छ। सीसीपीको लागि, यसको संस्थागत दमनको प्रक्रियाले शासनको प्रभावकारितामा तीन वटा महत्त्वपूर्ण हानिहरू उत्पन्न गर्दछ: वास्तविकता विकृति, स्रोतको कमी र नकारात्मक प्रतिक्रिया।
वास्तविकताको विकृतिले निर्णय गर्ने क्षमतामा बाधा पुर्याउँछ। सीसीपीले अस्तित्वलाई अस्वीकार गर्ने समस्याहरू समाधान गर्न सक्दैन। एकले तर्क गर्न सक्छ कि सीले आफूले सामना गर्ने समस्याहरू राम्ररी जान्दछ, तर यो असम्भव छ। चीन भित्र कोही पनि सम्राट्लाई अपराध गर्ने र नराम्रो परिणाम भोग्ने डरले नग्न छु भनी जोखिममा पर्दैन। यसबाहेक, विदेशीहरू जसले गलत प्रश्नहरू सोध्छन्, वा सामान्य आर्थिक उचित लगनशीलता गर्छन्, उनीहरूलाई जासुसको रूपमा चिन्ह लगाइन्छ।
दोस्रो हानि स्रोतको कमी हो। चीनको माध्यमबाट पनि, ट्र्याकिङ र हरेक कथित अपमानलाई सबै समय र सबै ठाउँमा प्रतिक्रिया गर्न स्रोतहरू चाहिन्छ जुन माथि उल्लिखित आर्थिक समस्याहरू जस्ता थप उत्पादनशील कार्यहरूमा खर्च गर्न सकिन्छ। यसबाहेक धम्कीको प्राथमिकता बिना, चिनियाँ अधिकारीहरूले आफूलाई 'ह्याक-ए-मोल' सदाको अपमानको खेलको निन्दा गर्छन्।
अन्तमा, प्रजातान्त्रिक संसारले सामान्य आर्थिक, सामाजिक र राजनीतिक बहसलाई आक्रामक रूपमा प्रतिक्रिया दिने पार्टीको नीतिले विरोधीहरूलाई एकताबद्ध गर्ने र चक्रलाई नयाँ रूपमा सुरु गर्ने प्रतिक्रियाहरू उक्साउँछ।
