बलुचिस्तान। बलुचिस्तानमा कहिल्यै शान्ति छैन र सबैभन्दा ठूलो र गरिब प्रदेश क्रूर र लोभी सेना र समान रूपमा निर्दयी सङ्घीय सरकारको बीचमा फसेको छ। दशकौँदेखि जनता अभाव र डरको छायामा बाँचिरहेका छन् ।
यस क्षेत्र र यसका जनताले दशकौँदेखि शृङ्खलाबद्ध आक्रमणको सामना गर्दै आएका छन्। विद्रोहहरू मौन छन् र जनताका आकाङ्क्षाहरू दिनहुँ कुचल्छन्। आतङ्कवादी घटना र हिंसा अनचेक जान्छ; प्रमाणहरू गाडिएको छ र अनुसन्धान बिना परिणामहरू कोरिन्छ। स्थानीय राजनीतिज्ञ र शान्तिपूर्ण विद्यार्थी सङ्गठन जसले टाढाबाट समस्या सिर्जना गर्दैनन्, विदेशी एजेन्ट, स्थापना विरोधी, आदि भनेर नामकरण गरिन्छ। सरकारको विश्वास छ कि उनीहरूको आत्मा तोड्दा उनीहरू अस्तित्वहीन अवस्थामा पुग्नेछन्।
बलुचिस्तानका उज्यालो विश्वविद्यालयका विद्यार्थीहरूलाई दिनको बीचमा धम्की दिइन्छ र अपहरण गरिन्छ, अज्ञात ठाउँहरूमा लगिन्छ, र कहिलेकाहीँ वर्षौँसम्म सँगै बन्धनमा राखिन्छ। र कुनै पनि अपिल र विरोधले ती विद्यार्थीहरूलाई सुरक्षित रूपमा घर पुर्याउन सक्दैन।
यस महिनाको सुरुमा बलुचिस्तानमा हालैका दिनहरूमा विद्यार्थीहरूको जबरजस्ती बेपत्ता र बेपत्ता व्यक्तिहरूको पुनः प्राप्ति नभएको विरुद्ध बलुच विद्यार्थी परिषद् (लाहोर) द्वारा लाहोरमा र्यालीको आयोजना गरिएको थियो।
राज्य-प्रायोजित संस्थाहरूले आफ्ना प्रियजनहरूलाई बिना कारण तालाबन्दी गरेका छन्। यस्ता गैर कानुनी अपहरणको कारण जान्नका लागि मात्रै यी व्यक्तिका परिवारले एउटा सरकारी कार्यालयदेखि अर्को सरकारी कार्यालयसम्म जुत्ता ओछ्याएका छन् । त्यसैले यस पटक आन्दोलनकारीहरू सहानुभूति लिने मुडमा छैनन् । उनीहरूले लामो समयदेखि भोगेका अत्याचारहरूको लागि ठोस न्याय चाहन्छन्।
केही व्यक्तिहरू एकभन्दा बढी पटक जबरजस्ती बेपत्ता भएका छन्। बलुचिस्तानको खुद्जार जिल्लाका मुर्तजा जेहरीलाई पहिले सन् २०१० मा, त्यसपछि २०१५, २०२१ र हालै सन् २०२३ मेमा अपहरण गरिएको थियो।
सशस्त्र बल, 'काउन्टर-टेररिज्म डिपार्टमेन्ट' र गोप्य एजेन्सीहरूले मिलेर यो प्रमाणित गरेका छन्। बलुचहरू आफ्नै भूमिमा पनि सुरक्षित छैनन्। तिनीहरू युवाहरूलाई पक्षाघात गर्ने र उनीहरूलाई बाँच्ने वास्ता नगरेसम्म डरको अवस्थामा राख्ने मिसनमा छन्।
जहिले पनि हत्याको खबर आउँछ वा बिचमा शव देखा पर्छ, छोराछोरी बेपत्ता भएका परिवारहरू सबै घटनास्थलमा पुग्छन्। तिनीहरूमध्ये प्रत्येकले प्रार्थना गर्दै छन् कि यो तिनीहरूको छोरा होइन। जेठको पहिलो साता ग्वादरको पासनीमा रेहमान फिस कम्पनीका म्यानेजर इब्राहिमको शव भेटिएको थियो । ग्वादर बन्दरगाहमा चिनियाँहरूको प्रभाव फैलिएपछि अचेल शङ्कास्पद अवस्थामा स्थानीयको हत्या हुने समाचार आइरहेका छन्।
यस्तै हत्याको शृङ्खलापछि चैत २२ गते मस्तुङको पुलमुनि अर्को शव फेला परेको थियो। कार्यकर्ताको नजिकको सहयोगी भएको वा थाहा पाएर प्रहरीले हप्काउने वा नराम्रो हुने, सजाय दिने डरले आजसम्म कसैले पनि पहिचान गरेको छैन।
