इस्लामावाद। आज पाकिस्तानमा रगत बगिरहेको छ। यो हजारौँ आत्म-केन्द्रित स्वार्थका कारण उथलपुथलको स्थिति सिर्जना भएको छ। दुर्भाग्यवश, राजनीतिक दलहरू आफ्नो देशलाई अराजकता, अनिश्चितता, अशान्ति, क्षुद्रता, निराशा र उग्रताबाट बाहिर निकाल्नुको सट्टा सत्तामा रहन आफ्नो अस्तित्वमा बढी केन्द्रित छन्।

पाकिस्तान राजनीतिक दलका नेताहरू र सत्ताधारीहरूमा संविधानप्रतिको सम्मान, कानून, न्याय, सिद्धान्त, नैतिकता, शिष्टता र सदाचार हराएको छ। 

पाकिस्तानसामु ठूलो चुनौती भनेको विनाशकारी आर्थिक सङ्कट हो, सेना र यसका राजनीतिक नेताहरूबीचको झगडा हो। जसले २२ करोड जनसङ्ख्या भएको देशलाई अराजकतामा धकेल्ने काम गरिरहेको छ। नागरिक समाजको विरुद्धमा कठोर आर्मी एक्ट लागू गरेर र पाकिस्तानको कमजोर संवैधानिक प्रणालीलाई ध्वस्त पार्ने प्रयास गरेर सेना आफ्नो शक्ति दाबी गर्नेतिर केन्द्रित देखिन्छ।

पाकिस्तानले अमेरिका र चीन बीच सन्तुलन कायम गरिरहेको दाबी गरिए पनि इमरान खानको लोकप्रियता उनका विरोधीहरू भन्दा अगाडि बढ्दै छ। यद्यपि, खान धेरै मोर्चामा पर्दाफास भएका छन्।

यदि उनी भ्रष्टाचारदेखि आतङ्कलाई उक्साउनेसम्मका अनगिन्ती मुद्दाहरू मध्ये कुनैमा दोषी ठहरिएमा यसले उनलाई चुनावमा भाग लिन अयोग्य ठहराउने सम्भावना छ। इमरान खान एक सयभन्दा बढी कानुनी मुद्दामा परेका छन्। उनी पदमा रहँदा कथित रूपमा भ्रष्टाचार गरेको आरोपको सामना गरिरहेका छन्।

मे ९ मा उनका समर्थक र उनको पिटिआई विपक्षी दलले गरेको हिंसात्मक प्रदर्शनमा आठ वटा मुद्दामा आतङ्कवादको आरोप लगाइएको छ। पन्जाबका अन्तरिम मुख्यमन्त्री मोहसिन नेवीले पिटिआई दङ्गाहरूले १०८ जना जलाएको दाबी गरेका छन्। कार र २६ भवनहरू र सुरक्षित सहर क्यामेराहरू पनि क्षतिग्रस्त भएका छन्।

सेनाको विशाल गुप्तचर उपकरण इमरान खानको राजनीतिक पार्टी पिटिआईलाई ध्वस्त पार्न गर या मरको स्थितिमा पुगेका छन्। किनकि उनका धेरै वरिष्ठ नेताहरूले दबाब र बदलाको डरले जहाज हाम फालेका छन्। इमरान खानले खेल खेल्दा आफ्नो आक्रामक, कहिल्यै नभने-मर्ने मनोवृत्तिको लागि परिचित, उनले त्यो दृष्टिकोण राजनीतिमा पनि ल्याएका छन्। 

खान, सेना र प्रधानमन्त्री शेहबाज शरीफको नागरिक सरकारबीचको वार्ताले स्थितिलाई शान्त पार्न सक्ने राजनीतिक वैज्ञानिकहरूले टिप्पणी गरेका छन्, तर कुनै पनि वार्ताको समाधानको सङ्केत भने देखिएको छैन। खान सत्तारुढ दल र सेनासँग वार्ता गर्न तयार छन्। 

उनले भनेका छन्, 'म राजनीतिज्ञ हुँ, सेना प्रमुख र प्रतिष्ठानलगायत जोसँग पनि वार्ता गर्न चाहन्छु तर ताली बजाउन दुई वटा लाग्छ र अर्को पक्षले बोल्न नचाहेको भन्ने डर छ, प्रधानमन्त्रीसँग केही छैन। म होइन, सेना प्रमुखले यस मुद्दालाई व्यक्तिगत बनाएको हो।'

संयुक्त राज्य अमेरिकाका लागि पाकिस्तानका पूर्व राजदूत र हाल वाशिंगटनको हडसन इन्स्टिच्युटका विद्वान हुसेन हक्कानीले सेनाले उल्लेखनीय रूपमा आफ्नो अडान गुमाएको र आक्रमण र ठट्टा स्वीकार नगर्ने बताएका छन्। 

'सेनाको शक्ति बल प्रयोग गर्ने क्षमताबाट आउँछ, लोकप्रियता होइन - पाकिस्तानका जनरलहरू मन पराउन चाहन्छन् तर तिनीहरू अझ बढी नियन्त्रणमा रहन मन पराउँछन्,' उनले भने। तर सामाजिक सञ्जालमा सेना प्रमुखको भनाइले इमरान खान पार्टीका कार्यकर्ताहरूलाई ‘डरलाग्दो’ बनाएको छ। "

'पाकिस्तानमा अन्तिम शक्ति बन्दुकको ब्यारेलबाट बग्छ। सेनाले खानलाई छिट्टै अफ र्‍याम्प दिने सम्भावना छैन। 'द आर्मी एन्ड डेमोक्रेसी इन पाकिस्तान' नामक पुस्तकका एकेडेमिक र लेखक अकिल शाह भन्छन्। 

पाकिस्तानमा सेनापतिहरूलाई राजनीतिबाट टाढा राख्नु अहिले पाकिस्तानमा विभाजित घर हो। इमरानलाई लिएर सशस्त्र सेनाको पङ्क्तिमा भएको दरार भित्रको अप्रत्याशित खतरा हो। सेना प्रमुख जनरल सैयद असिम मुनीरले लाहोर कोर्प्स कमाण्डरका लेफ्टिनेन्ट जनरल घन्नीलाई उनको घरमा दङ्गामा आक्रमण गरेपछि तत्काल बर्खास्त गरेका थिए।