स्नायुवैज्ञानिक हिमो बोर्हिनले मानिस मर्दा मस्तिष्कमा के हुन्छ भन्ने कुरा मानिसलाई लगभग थाहा नभएको थाहा पाएपछि छक्क परिन् । हिमो बोर्हिनले बीबीसीलाई भनिन्, 'हामीले मुसामा प्रयोग गरिरहेका थियौँ र शल्यक्रियापछि उनीहरुको दिमागबाट निस्किएको अनुगमन गरिरहेका थियौँ ।' अचानक दुई मुसा मरे । जसका कारण उनीहरुले ती मुसाको मस्तिष्कमा हुने मृत्युको प्रक्रियालाई निगरानी गर्ने अवसर पाएका थिए । हिमोले भनिन्, 'एक मुसाको मस्तिष्कबाट सेरोटोनिन नामक रसायनको ठूलो मात्रामा चुहावट भएको थियो ।'

त्यसैले मेरो मनमा प्रश्न उठ्यो, के त्यो मुसा भ्रमको सिकार थियो ? उनले व्याख्या गरिन्, 'सेरोटोनिन भ्रमसँग सम्बन्धित छ ।' सेरोटोनिन एक रसायन हो जसले जीवित प्राणीहरूको मुडलाई नियन्त्रण गर्दछ । त्यो मुसाको दिमागमा सेरोटोनिनको बाढी देखेपछि उनको दिमागमा धेरै प्रश्न उठे । यसपछि हिमोले यसबारे पहिलेदेखि नै रहेको जानकारीमा अनुसन्धान गर्न थालिन् । 

हिमोले सेरोटोनिनको चुहावटको पछाडि केही कारण हुनुपर्छ भन्ने सोचेकी थिइन् । हिमोले भनिन्, ‘यस अनुसन्धानका क्रममा हामी मर्ने प्रक्रियाबारे निकै कम जान्दछन् भन्ने थाहा पाएपछि म छक्क परें ।' डा हिमो बोर्हिन संयुक्त राज्य अमेरिकाको मिशिगन विश्वविद्यालयको आणविक र सोधपुछ फिजियोलोजी र न्यूरोलोजी विभागका एक सहयोगी प्राध्यापक हुन् । मुसाको मृत्युबारे अनुसन्धान गर्दा डा. हिमोले मानिसको मृत्यु हुँदा मस्तिष्कमा के हुन्छ भन्ने अध्ययन गर्न थालेको बताएकी छन् । डाक्टर हिमोले अनुसन्धानका क्रममा फेला पारेको मृत्युबारे हाम्रो बुझाइ र ज्ञान विपरीत भएको बताएकी छन् ।

मृत्युको परिभाषा

चिकित्सक हिमोले लामो समयदेखि हृदयाघातपछि पल्स पत्ता नलागेमा चिकित्सकको दृष्टिले मृत मानिने गरेको बताइन् । यस प्रक्रियामा मुटुमा जोड दिइन्छ । यसलाई ब्रेन अट्याक नभइ हार्ट अट्याक भनिन्छ । हिमो भन्छिन्, ‘मस्तिष्कमा कुनै काम भइरहेको छैन भन्ने कुरा वैज्ञानिकहरूले बुझेका छन् । किनभने यसले कुनै प्रतिक्रिया पाउँदैन । मर्ने मान्छे न बोल्न सक्छन् न उभिन सक्छन् । न त ऊ उठ्न सक्छ । हाम्रो मस्तिष्कलाई काम गर्न धेरै अक्सिजन चाहिन्छ । यदि हाम्रो मुटुले रगत पम्प गर्दैन भने अक्सिजन मस्तिष्कमा पुग्दैन ।'

हिमो बताउछिन्, 'सतहमा सबै लक्षणहरूले मस्तिष्कले काम गरिरहेको छैन वा निष्क्रिय अवस्थामा छ, सक्रिय छैन ।' तर डा. हिमो र उनको टोलीको अनुसन्धानबाट बिल्कुलै फरक जानकारी आएको छ ।

मस्तिष्क 'धेरै छिटो दौडिरहेको हुन्छ'

२०१३ मा मुसाहरूमा गरिएको एक अध्ययनमा, मानिसहरूले मुसाको मुटुले काम गर्न छोडेपछि उनीहरूको मस्तिष्कका धेरै स्नायुहरूमा ठूलो गतिविधि देखियो ।

'मरेको मुसाको दिमागमा सेरोटोनिनको उत्सर्जन ६० गुणाले बढेको थियो, र फिल-गुड केमिकल डोपामाइनको उत्सर्जन पनि ४० देखि ६० गुणाले बढेको थियो । त्यसै बेला जीवित प्राणीलाई धेरै सतर्क बनाउने रसायन नोरेपिनेफ्राइनको मात्रा सय गुणासम्म बढेको थियो।'

डा. हिमो भन्छिन, 'कुनै जनावरको मस्तिष्कमा यी रसायनहरूको यति धेरै सांद्रता हुनु लगभग असम्भव छ ।'

२०१५ मा, त्यो टोलीले मर्ने मुसाको दिमागमा गरिएको अर्को अध्ययनको नतिजा प्रकाशित गर्यो । 'दुवै अवस्थामा, १०० प्रतिशत जनावरहरूमा जबरदस्त मस्तिष्क गतिविधि रेकर्ड गरिएको थियो । मेरो मन एकदमै छिटो दौडिरहेको थियो । मृत्युको समयमा मस्तिष्क धेरै सक्रिय थियो । २०२३ मा हिमो र उनको टोलीले अर्को शोध पत्र प्रकाशित गरे । कोमामा रहेका र उनीहरुको मुटुको धड्कन लाईफ सपोर्ट सिस्टममा निर्भर रहेका चार जनामा यो अनुसन्धान गरिएको थियो । यी बिरामीहरूलाई इलेक्ट्रोएन्सेफेलोग्राफीको लागि इलेक्ट्रोड वा प्लेटहरू दिइयो । ताकि तिनीहरूको मस्तिष्क गतिविधिहरू रेकर्ड गर्न सकियोस् ।

यी चारजना मरिरहेका थिए । डाक्टर र उनका परिवारका सदस्यहरूले मिलेर निर्णय गरे कि 'यी चार जनालाई कुनै पनि प्रकारको सहयोगले बचाउन सकिँदैन, त्यसैले उनीहरूको जीवन बचाउने प्रयास त्याग्ने निर्णय गरे ।' आफन्तको अनुमतिमा यी चारजनालाई जिउँदै राखिएको भेन्टिलेटरको सहयोगमा हटाइयो । यस समयमा, अनुसन्धानकर्ताहरूले याद गरे कि दुई बिरामीहरूको मस्तिष्कमा धेरै तीव्र गतिविधिहरू भइरहेको थियो । यसले मस्तिष्कमा संज्ञानात्मक गतिविधिहरू प्रकट गर्यो । यस अवधिमा उनको दिमागमा गामा तरंगहरू पनि रेकर्ड गरिएको थियो । यिनीहरूलाई मस्तिष्कको सबैभन्दा छिटो तरङ्ग भनिन्छ । गामा तरंगहरू मानव मस्तिष्कमा जानकारी र मेमोरी प्रशोधन गर्ने धेरै जटिल प्रक्रियाको भाग हुन् ।

अर्को बिरामीको मस्तिष्कको अनुगमनका क्रममा उनको मस्तिष्कको टेम्पोरल लोब अर्थात् दुवै कानको पछाडि रहेको मस्तिष्कको भागमा निकै बलियो गतिविधि देखियो । डाक्टर हिमो भन्छिन- मानव मस्तिष्कको दाहिने कानको पछाडि रहेको भागलाई समानुभूतिको लागि धेरै महत्त्वपूर्ण मानिन्छ । धेरै बिरामीहरू यस्ता छन् जो हृदयघातबाट बाँचेका छन् र जसले मृत्यु नजिकको अनुभव गरेका छन् । त्यो अनुभवले आफूलाई राम्रो मान्छे बनाएको र अब अरूप्रति बढी सहानुभूति महसुस गर्न थालेको उनी बताउँछन् ।

मृत्युको नजिकको अनुभव

मृत्युको छेउबाट फर्किएका कतिपयले आफ्नो जीवनको तस्बिर आँखा अगाडि चम्किएको वा त्यतिबेला आफ्नो जीवनका धेरै महत्वपूर्ण क्षणहरू सम्झेको बताएका छन् । धेरै मानिसहरू पनि भन्छन् कि तिनीहरूले धेरै चम्किलो प्रकाश देखे । यसै क्रममा केही व्यक्तिले आफूलाई आफ्नो शरीरबाट बाहिर निस्केको महसुस गरेको र टाढा बसेर सबै कुरा हेरिरहेको दाबी गरेका छन् । त्यसोभए मस्तिष्कको चरम गतिविधि, डा. हिमोले आफ्नो अध्ययनमा देखेको हाइपरएक्टिभिटी, मृत्युको छेउमा उभिएका मानिसहरूले यस्तो भयानक अनुभव गर्नुको कारण थियो ? डाक्टर हिमो भन्छिन, ‘हो । मलाई पनि त्यस्तै लाग्छ । 'कम्तिमा २० देखि २५ प्रतिशत हृदयघात पीडितहरूले सेतो प्रकाश देखेको रिपोर्ट गरे । केही अनौठो देखियो । उनको मस्तिष्कमा तस्विर बनाउने अंग सक्रिय भएको देखिन्छ ।'

भेन्टिलेटर हटाइएपछि मस्तिष्कमा निकै तीव्र गतिमा सक्रियता देखिएका दुई बिरामीको बारेमा अनुसन्धानकर्ताहरू भन्छन्, ती बिरामीहरूको मस्तिष्कको भिजुअल कोर्टेक्समा निकै तीव्र गतिमा सक्रियता देखिएको थियो (जुनले दृष्टि बुझ्न मद्दत गर्छ)। यसको अर्थ हो, ‘उनीहरूले यस्तो केही देखेको अनुभव गरेको हुनुपर्छ ।'

डा. हिमो बोर्हिनले आफ्नो अध्ययनमा थोरै मानिसलाई समावेश गरेको र एक व्यक्तिको मृत्यु हुँदा मस्तिष्कमा के भइरहेको छ भन्ने कुरा बुझ्न धेरै अनुसन्धान आवश्यक रहेको विश्वास गर्छिन् । तर यस विषयमा दश वर्षभन्दा बढी अनुसन्धान गरिसकेपछि डा हिमोलाई एउटा कुरा प्रस्ट भएको छ, ‘मलाई लाग्छ हृदयघात हुँदा मस्तिष्क शान्त हुँदैन, तर धेरै सक्रिय हुन्छ ।'

तर, मस्तिष्कले काम गर्न आवश्यक अक्सिजन नपाएको महसुस गर्दा के हुन्छ ? डा. हिमोले अझै यो कुरा बुझ्ने प्रयास गरिरहेको र यस बारे धेरै जानकारी उपलब्ध नरहेको बताएकी छन् ।  हाइबरनेसनको अवस्थालाई उल्लेख गर्दै डा. हिमो भन्छिन्, यस्तो केहि हुनेछ: मुसा र मानिस लगायत सबै जनावरहरूमा अक्सिजनको कमीलाई सामना गर्न विभिन्न प्रकारका संयन्त्रहरू छन् । अहिलेसम्म मानिन्थ्यो, जब मुटुले काम गर्न छोड्छ, दिमाग मौन हुन्छ र दर्शक बनेर सबै हेर्छ ।

यसको मतलब जब मुटुले काम गर्न छोड्छ, मस्तिष्क मात्र बन्द हुन्छ । अहिले मानिसहरू यो विश्वास गर्छन्: किनभने मस्तिष्कले त्यस्ता परिस्थितिहरू सामना गर्न सक्दैन र केवल मर्छ । यद्यपि डा. हिमोले यो घटना हो वा अरु केहि हो भनेर हामीलाई यकिन थाहा नभएको बताउँछिन् । मस्तिष्कले सजिलै हार नमान्ने डाक्टर हिमोको विश्वास छ ।

जसरी हाम्रो दिमागले हरेक कठिन परिस्थितिसँग लड्छ, त्यसरी नै मृत्युसँग पनि लड्छ । ‘हर्मेशन यसको राम्रो उदाहरण हो । मलाई लाग्छ, मस्तिष्कमा अक्सिजनको अभावको यो चुनौती सामना गर्न सक्ने क्षमता छ । तर, यसबारे थप अनुसन्धान हुनैपर्छ ' उनी भन्छिन् ।

पत्ता लगाउन अझै धेरै बाँकी छ

डा. हिमो बोर्हिनले आफू र उनको टोलीले पत्ता लगाएको जानकारी परालजस्तै भएको र अझै पत्ता लाग्न बाँकी रहेको जानकारीको ठूलो थुप्रो रहेको महसुस गर्छिन् । 'मलाई विश्वास छ,  मस्तिष्क भित्र अक्सिजनको कमीसँग सामना गर्ने केही संयन्त्र छ, जुन हामीले बुझ्दैनौं । यस्तो अवस्थामा, सतही रूपमा हामीलाई थाहा छ, जसको मुटुले काम गर्न छोड्छ, उनीहरूलाई यो अनौठो र फरक प्रकारको अनुभव हुन्छ । र हाम्रो तथ्याङ्कले मस्तिष्कमा हुने गतिविधिहरूको कारणले यस्तो भएको देखाउँछ ।

अब प्रश्न उठ्छ, मर्ने मस्तिष्कमा किन यति धेरै गतिविधि हुन्छ ?

उनी भन्छिन्, 'हामी सबै मिलेर यसबारे हाम्रो बुझाइ सुधार गर्नुपर्छ । यसलाई अध्ययन गरौं । यसबारे अनुसन्धान गरौँ, ताकि तपाईंले यी प्रश्नहरूको जवाफ पाउन सक्नुहुन्छ । किनभने, यो सम्भव छ कि हामी करोडौं मानिसहरूलाई उनीहरूको वास्तविक मृत्यु अघि नै मरेका छन् । किनभने हामी मृत्युको सम्पूर्ण प्रक्रियालाई राम्ररी बुझ्दैनौं । (मार्गारिटा रोड्रिगेज, बीबीसीबाट)