भगवान् श्रीकृष्ण ६४ कलामा निपुण थिए । एकातिर उनी उत्कृष्ट धनुर्धारी थिए भने अर्कोतिर युद्धमा पनि निपुण थिए । यसबाहेक उनीसँग कयौँ अस्त्र र शस्त्र थिए। उनको नारायणी सेना महाभारत कालको सबैभन्दा खतरनाक सेना थियो।
श्रीकृष्णले नै कलारिपट्टू नामक युद्ध कला सुरुवात गरे, जसलाई अहिले मार्सल आर्ट भनिन्छ। भगवान् कृष्णको धनुषको नाम ‘सारङ’ थियो। उनको खड्गको नाम ‘नन्दक’, गदाको नाम ‘कौमुदकी’ र शङ्खको नाम ‘पञ्चजन्य’ थियो, जसको रङ्ग गुलाबी थियो। महाभारतमा श्रीकृष्णका दुई रथ थिए ।
श्री कृष्णसँग २ वटा दिव्य रथ थिए । पहिलोको नाम गरुडध्वज र दोस्रोको नाम जैत्र थियो। गरुडध्वजको सारथिको नाम दारुका थियो र घोडाहरूको नाम शैव्य, सुग्रीव, मेघपुष्पा थियो।
श्रीकृष्णको जैत्र नामक सेवक पनि थिए र रथ पनि थियो। यी रथहरूको उल्लेख श्रीमद्भागवत महापुराणमा पाइन्छ।
गरुडध्वजको रथ एकदमै तीव्र गतिमा चल्ने रथ थियो। रुक्मिणीलाई यही रथमा सवार भएर अपहरण गरिएको थियो । बताइन्छ कि यो रथ आँधीको वेग जस्तै मन्दिरको छेउमा केही क्षण रोकियो र श्रीकृष्णले तुरुन्तै राजकुमारी रुक्मिणीलाई रथमा चढाएर रथका घोडाहरू पूर्ण गतिमा दौडिए।
यो रथलाई श्रीकृष्णले स्वर्गबाट ल्याएको भनिन्छ । विहारको राजगीरमा महाभारत कालसँग सम्बन्धित केही ठाउँहरू छन्। यी मध्ये एक हो श्रीकृष्णको रथको निशान। महाभारत कालमा श्रीकृष्ण आफ्नो रथ लिएर स्वर्गबाट अवतरण भएको कथा छ ।
