बेइजिङ। हालको विश्वमा सबैभन्दा बढी लोकप्रिय गन्तव्य अमेरिका बनेको छ भने थाइल्याण्ड, जापान, भियतनाम, सिङ्गापुर, मेक्सिको र न्युजिल्याण्ड जस्ता देशमा नयाँ घरको खोजीमा चिनियाँ नागरिकको सङ्ख्या बढ्दै गएको छ। यो बसाइँ सराइमा बुद्धिजीवी, असन्तुष्ट र धनी मानिसहरू मात्र होइन औसत आय भएका व्यक्तिहरू पनि पर्छन्। यस बसाइँ सराइलाई ड्राइभ गर्ने कारकहरूमा राजनीतिक दमन, बिग्रँदै गएको व्यावसायिक वातावरण, जीवनयापनको बढ्दो लागत, सुस्त अर्थतन्त्र र उच्च बेरोजगारी समावेश छ। राष्ट्रपति सी जिनपिङको नेतृत्वमा यी प्रवृत्तिहरू तीव्र भएका छन्।

गैर कानुनी रूपमा अमेरिका प्रवेश गर्ने धेरै चिनियाँहरूको लागि, मेक्सिको लामो समयदेखि ट्रान्जिट मार्गको रूपमा सेवा गर्दै आएको छ। यद्यपि, हालैका वर्षहरूमा मेक्सिको आफ्नै अधिकारमा गन्तव्य बनेको छ। मेक्सिकोले चिनियाँ आप्रवासीहरूलाई जारी गरेको अस्थायी आवास भिसाको सङ्ख्या २०२३ मा दोब्बर भएको छ। स्थानान्तरण गर्नेहरूमध्ये ५० वर्षीय तान पनि थिए। जसले चीनको प्रतिबन्धात्मक वातावरणबाट मोहभंग भएर स्वतन्त्रता खोजेका थिए। "म राजनीतिक प्रतिगमन, स्वतन्त्रता र लोकतन्त्रको वापसी महसुस गर्न सक्छु। यसको प्रभावले वास्तवमा मानिसहरूलाई विकृत र बिरामी महसुस गराउँछ। त्यसैले, जीवन धेरै पीडादायी छ," उनले भने।

दक्षिण पूर्वी एसिया, विशेष गरी थाइल्यान्ड र इन्डोनेसिया जस्ता देशहरूले प्रतिस्पर्धात्मक शिक्षा प्रणाली र चीनमा कम हुँदै गएको रोजगारी बजार जस्ता कारकहरूका कारण चिनियाँ आप्रवासीहरूलाई बढ्दो रूपमा आकर्षित गरिरहेका छन्। शिक्षा परामर्शदाता जेन्सेन झाङले दक्षिण पूर्वी एसियाले सुरक्षित वातावरण प्रदान गर्दै चिनियाँ परिवारका लागि थप किफायती र पहुँचयोग्य विकल्पहरू उपलब्ध गराएको बताए। जापान र सिङ्गापुर पनि चिनियाँ विद्यार्थीका लागि राम्रो शैक्षिक अवसर खोज्ने प्रमुख गन्तव्य हुन्।

चीनको राजनीतिक र आर्थिक नीतिबाट उद्यमी र व्यवसायीहरू पनि प्रभावित भएका छन्। चेङ्दुका स्टार्टअप संस्थापक आर्मोनियो लियाङ आफ्नो क्रिप्टोकरेन्सी एपका कारण सरकारी प्रतिबन्ध र प्रहरी उत्पीडनको सामना गरेपछि इन्डोनेसिया सरेका थिए। "चेङ्दुमा, सबै जना धेरै तनावमा छन्। यदि मैले अपरिचित व्यक्तिलाई हेरेर मुस्कुराएँ भने, तिनीहरूले मलाई मूर्ख ठान्नेछन्," उनले चीनको मध्यम वर्गमा बढ्दो दबाबलाई प्रकाश पार्दै भने।

चीनमा स्वतन्त्रताको अभावबाट बच्न पनामा हुँदै भागेर काङजस्ता अरूले अझ कडा कदम चालेका छन्। अमेरिका, क्यानडा र बेलायत जस्ता पश्चिमी देशहरूको तुलनामा निकटता र कम लागतका कारण जापान धनी चिनियाँहरूको लागि लोकप्रिय छनोट भएको छ। कमजोर येनले चिनियाँ प्रवासीहरूलाई सम्पत्ति खरिद गर्न सजिलो बनाएको छ। अमेरिकाको रोवन विश्वविद्यालयका प्राध्यापक क. एडवर्ड वाङका अनुसार चीनमा पैसाको सुरक्षाको चिन्ता यस प्रवृत्तिलाई प्रमुख कारक हो। "यदि तपाईँ आफ्नो पैसा बचत गर्न जापान जाँदै हुनुहुन्छ भने, तपाईँ निश्चित रूपमा जापानमा आफ्नो समयको आनन्द लिनुहुनेछ," उनले भने।

चीनको आर्थिक मन्दीले विशेष गरी धनी वर्गलाई असर गरेको छ। हुरुन रिसर्च इन्स्टिच्युटका अनुसार २०२३ मा मात्रै देशले १५५ अर्ब पति गुमाउने छ। यसैबीच, हेन्ली प्राइभेट वेल्थ माइग्रेसन रिपोर्टले अनुमान गरेको छ कि १३ हजार ८ सय चिनियाँ करोडपतिहरू २०२३ मा आप्रवासी भए। जसको सङ्ख्या २०२४ को अन्त्य सम्ममा १५ हजार २ सय पुग्ने अपेक्षा गरिएको छ। तिनीहरूको मन पर्ने गन्तव्यहरूमा जापान, युएई र सिंगापुर समावेश छन् किनभने तिनीहरू सीको कडा नियमहरूको प्रतिक्रियामा सुरक्षित बन्दरगाहहरू खोज्छन्। "क्र्याकडाउनले केही स्थानीय निजी उद्यमीहरूलाई निरुत्साहित गरेको हुन सक्छ जसले घरबाट टाढा सुरक्षित बन्दरगाहहरू खोज्न सक्छन्,"

एसिया सोसाइटी नीति संस्थानका वरिष्ठ फेलो गुओनान माले भने, सम्पत्ति संरक्षणका चुनौतीहरूका अतिरिक्त, नयाँ सम्पत्ति सिर्जना गर्ने अवसरहरू घटेका छन् र कर्मचारीतन्त्र भित्रको भ्रष्टाचार अझ बढेको छ। इन्स्टिच्युट फर युरोपेली एसियाली अध्ययनका जुनहुआ झाङका अनुसार, "राष्ट्रपति सी जिनपिङ दुर्भाग्यवश अर्थतन्त्रको कुरा गर्दा अयोग्य नेता हुन्। धनी मानिसहरूका लागि, यदि उनीहरूले देशमा थप सम्पत्ति सिर्जना गर्न सक्दैनन् भने, तिनीहरूको एउटै उपाय भनेको आफ्नो स्थान परिवर्तन गर्नु हो," झाङले भने।

बसाइँ सराइ धनी मानिसहरूमा मात्र सीमित छैन। बौद्धिक, कलाकार र मानवअधिकारकर्मीहरू पनि चिनियाँ अधिकारीहरूको सतावटबाट भागेका छन्। सीको नेतृत्वमा, चीन आर्थिक स्वतन्त्रताको युगबाट कडा राजनीतिक नियन्त्रणमा सरेको छ। जसमा व्यापारी ज्याकमा जस्ता उच्च-प्रोफाइल व्यक्तित्वहरू पनि राज्य क्र्याकडाउनको सामना गरिरहेका छन्।

क्यालिफोर्निया विश्वविद्यालय, सान डिएगोका प्राध्यापक भिक्टर शिहले भने, "धनी वर्गलाई दिइने मनमानी सजाय हामीले १९९० को दशकदेखि देखेका कुनै पनि कुरा भन्दा फरक छ।" चीनले राजनीतिक र आर्थिक स्वतन्त्रतामा आफ्नो पकड बलियो बनाएपछि विभिन्न क्षेत्रका धेरैभन्दा धेरै नागरिकहरूले विदेशमा अवसर र सुरक्षा खोजिरहेका छन्। जसले गर्दा देशमा बसाइँ सराइको लहर बढ्दै गएको छ।